Balansverslag

Laat me maar meteen beginnen bij het belangrijkste: ik ben thuis. Aan dit portfolio werken, was een diep gelukkig moment van opladen. Op ogenblikken dat studeren me moeilijk viel, was het een beloning, een pleistertje op een wonde, een ‘altijd zinnig moment’.
Heb ik moeilijke onderdelen meegemaakt? Ja. Een leesautobiografie was een totaal onbekend genre voor me. Schrijven over mijn persoonlijke leesgeschiedenis? Had ik die dan? Natuurlijk wel, maar ik ben niet zo’n mens dat alles bewaart. Dus: hoe zat dat ook al weer?  En dan nog over mezelf. Niets zo moeilijk als dat. 
Meestal ben ik mijn persoonlijke neus achterna gegaan in de keuzes die ik maakte. Soms iets uitgesprokener dan anders. Zo voelde het wel even spannend aan om de graphic novel van Randall te bespreken, omdat ik indirect met het album een verbinding heb en met Randall persoonlijk optrok in de periode dat hij eraan werkte. Het is dan ook een gewortelde bespreking geworden, waarin ik mezelf had te verplichten het album anders te bekijken. Ik ben nog altijd blij dat ik dat deed.
Aan de kans om een jeugdherinnering opnieuw te lezen, kon ik niet weerstaan. 'Karakter' (F. Borderwijk) las en besprak ik voor het eerst toen ik 17 was. De mondelinge boekbespreking die daaruit voortvloeide, heb ik, eerlijkheidshalve, mee opgenomen in de leesautobiografie. De 'Tijd' heeft duidelijk zijn sporen achtergelaten. En het voelt toch een beetje uniek om langs deze weg twee besprekingen met 20 jaar tussen, naast elkaar te kunnen leggen. 
Het portfolio was een zuurstoftank die me ontdekkingen en inzichten heeft opgeleverd. Zo heb ik de laatste ontwikkelingen in de jeugdliteratuur met meer volwassen ogen kunnen bekijken. Misschien ligt dat gevoel van maturiteit ook aan de ontwikkelingen binnen de jeugdliteratuur zelf, maar de verplichting om vele jeugdboeken kort na elkaar te lezen en te vergelijken, maakte me zeker en vast kritischer dan ik daarvoor was. Niet het literaire genre, maar vooral de houding van de auteur ten aanzien van zijn lezerspubliek deden me soms de wenkbrauwen fronsen (Getekend – Mario Demesmaeker) of net hoog optillen van genot (Belladonna - Annejoke Smids).

Lastig maar leuk was het bouwen van de site zelf. Misschien heeft dit niets met literatuur te maken, maar in computerland ben ik al te vaak de antiheld. Ik ben nog altijd dankbaar dat we er zo’n goed stappenplan bijkregen. Nadien kon ik zelf verder vliegen.

Literatuur…

Zelden zal ik lezen voor het plezier. Het mag een opdracht zijn, er mag iets extra aan verbonden worden en iets meer van gevraagd, alsof dan het plezier pas écht begint.

Literatuurportfolio…

Heerlijk.