Je moet dansen op mijn graf. - (Aidan Chambers)
Wroetend met zijn homosexualiteit, is het Hal onmogelijk echt contacten aan te gaan. Hij voedt zich aan de romantische doodsgedachte en hij is op zoek naar de ultieme relatie: de jongen die voor hem 'het blik met toverbonen' opent. Zijn ontmoeting met Barry zal die droom kort waarmaken. Maar als Barry sterft en Hal, zoals beloofd, danst op zijn graf zal de wereld zich tegen hem keren. In zijn innerlijke val krijgt Hal de hulp van Kari, het Noorse meisje dat met lef en begrip Hals dromen doet uitkomen. De onmogelijke leraar Engelse literatuur zal ondertussen met een steekspel van woorden de volwassenen op een afstand houden. Zo kan Hal in stilte helen en versterkt het leven instappen.
'Dansen op mijn graf' is opgebouwd in een prettig verrassende vorm die zwaarmoedigheid tegenwerkt. Korte hoofdstukken worden aangeduid met cijfers waarnaar de verteller speels verwijst, het verhaalverloop wordt regelmatig doorspekt met tussencommentaar van de auteur die achteraf het hoofdpersonage zelf blijkt te zijn. Je beseft als lezer dat je in een vormelijk spel bent terechtgekomen dat op vele niveaus gespeeld wordt en dat je gelukkig regelmatig doet glimlachen. Dit boek slaagt erin 'narratologische begrippen' op een humoristische manier te verweven in een romantisch verhaal. Sterk. Het behoed de lezer van de val waarin het hoofdpersonage: Hal, wegzakt. Het is een personage dat zijn levensplezier haalt uit de romantische doodsgedachte. De dag dat Barry sterft, doorprikt op slag elke romantiek. En het boek zelf blijkt het ultieme verslag te zijn aan de maatschappelijk werkster met wie Hal geen goed gesprek kan voeren. Want mondelinge communicatie is de struikelblok in elke uitgewerkte relatie van dit boek, terwijl onderhuids iedereen perfect aanvoelt wat er aan de hand is. Daarom is de laatste bladzijde zo betekenisvol: Hal spreekt, er is een coming-out.
Dit boek is de hedendaagse versie van een typische bildungsroman. Het zal niet alleen jongeren aanspreken die met homosexualiteit worstelen, maar evengoed jongeren die van literatuur houden of zich onbegrepen voelen door hun ouders. De daadkracht die Hal ontwikkelt door zijn val en de spiegel die vooral het Noorse meisje Kari hem voorhoudt, kunnen een inspiratiebron vormen voor jongeren die zich identificeren met elementen uit het boek. 'Je moet dansen op mijn graf' richt zich vooral naar jongeren die al vertrouwd zijn met literatuur.
