vol van verhaal
Ik heb ervoor gekozen om beide mythen in een verslag te behandelen. Die keuze komt voort uit de keuze van de mythen zelf. Het fragment uit de Griekse Odysseus en het fragment uit de Indische Mahabaratha vertonen namelijk veel overeenkomsten in beeldspraak en thema.
Het is altijd mooi om te merken hoe de geschiedenis in vele culturen zijn sporen heeft nagelaten. De wedstrijd die er soms heerst tussen culturen, laat ik liever in het midden of pareer ik met een mythe, lees in dat geval: Ganesh & Kartikeya.
Opvallend is dat beide fragmenten niet tot de standaardvertellingen behoren die vandaag in onze cultuur vaak worden doorverteld: het is bijvoorbeeld geen 'Trojaans paard' en van 'Draupadi’s Swayamvara' liggen de Nederlandstalige versies niet voor het grijpen, in tegenstelling tot het sappige vervolg waarvan ik de introductie nog heb meegegeven.
Toch zijn beide verhalen een mooi stukje vertelling over de onontkoombaarheid van Liefde. Het thema lijkt wel een lokroep waaraan je niet ontkomen kan: als de boog gespannen staat en jij over de kracht en focus meester bent, dan zal jij het doel treffen en het doel jou.
In beide verhalen zijn twee mensen voorbestemd om samen te leven en vindt in de mythe de proef plaats. Bij de oude Odysseus gebeurt dit voor een tweede maal na een lange afwezigheid. Voor de jonge Draupadi loopt het een beetje anders: zij zal achteraf gedeeld worden met alle broers van Arjuna op vraag van zijn moeder die de harmonie in het gezin een hogere waarde toekent vanuit haar overlevingsdrift. Draupadi schikt zich in haar lot.
Andere overeenkomstige kenmerken zijn:
- een wedstrijd tussen huwelijkskandidaten / concurrentie tussen koningen voor één vrouw (koningin/prinses).
- de motivatie voor het huwelijk: status/rijkdom of voorbestemdheid/liefde (dit komt sterker tot uiting als je de mythe in de gehele verhalencyclus plaatst).
- de onmogelijke opdracht.
- de enorme boog die maar door één man met succes kan gehanteerd worden.
- de vreemdeling die de vermomde held is.